عید مبعث بر همگان مبارک باد

روز مبعث چه روزی است؟

  روز مَبْعَث بر پایهٔ باورهای اسلامی، روزی است که محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. مسلمانان معنقدند او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند. محمد در این زمان چهل سال داشت و در مکه زندگی می‌کرد.

 

باور شیعیان

بر اساس باور شیعیان، محمد مصطفی در روز ۲۷ رجب عام الفیل، سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام مبعوث شد. شیعیان این روز را جشن می‌گیرند و در روایات اسلامی اعمال مستحبی برای روز مبعث پیش بینی شده‌است. دعا، نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است.

 باور اهل سنت

در نزد اهل سنت تاریخ دقیق بعثت پیامبر مشخص نیز ولی بعضی معتقدند که این واقعه در شب ۲۱ ماه رمضان بوده است. به دلیل نامعلوم بودن تاریخ، مبعث نزد اهل سنت جشن گرفته نمی‌شود.

 روز مبعث چه روزیست؟

 روز مَبْعَث، روزی است که حضرت محمد، پیامبر گرانقدر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. در تقویم هجری قمری، ۲۷ رجب روز مبعث است.

 حضرت محمد مصطفی در روز (۲۷ رجب) سال ۴۰ عام الفیل، همزمان با سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام، در غار حرا، توسط (جبرئیل) و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند.

 روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می دادندوزنان بی پناه،دربنداسارت می زیستند.آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلیدوچه زخم هایی دل عاطفه هارامی خَست.

 روز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود.

مبعث پیام آور عدالت و کرامت انسانی

عید مبعث

 آن روز که در غار حرا ندا بر پیامبر (ص)آمد که بخوان ؛ رسالت نبوی با پیام خروج انسان از ظلمات و حرکت به سوی نور اغاز شد .

 بعثت پیامبر اکرم (ص)سرآغاز راهی شد تا انسان از شرک ؛ بی عدالتی ؛ تبعیض ؛ جهل و فساد بیرون آمده و به سوی توحید ؛ معنویت ؛ عدالت و کرامت حرکت کند.

 مبعث نبوی با نهضت معنوی شروع شد و انقلابی در عالم بشری ایجاد کرد که هنوز دامنه آن ادامه دارد .این تحول روحی ؛ مردم مادی بت پرست را به مبدا آفرینش راهنمایی کرد و از کردار زشت برحذر ساخت و به نیکویی دعوت نمود . پیامبر (ص) پیروان خود را به این منقبت ستودکه شمابهترین امت من هستیدومی توانیددنیای بشریت رابااجرای قانون متین قرآن به سعادت مطلوب برسانید

 رسول خدا (ص) در روز 27رجب (روز مبعث) در مکه مکرمه دعوت به خدا را آغاز کرد و سالها بعد در مدینه حکومت اسلامی را تشکیل داد .

 حضرت محمد(ص)دین مبین اسلام را به مردمی عرضه کرد که جملگی در آتش جهل می سوختند و دعوت او چنان دلنشین بود که به سرعت دیوارهای جهل و خرافات را فرو ریخت و مردم موج موج به اسلام گرویدند .

 رسول خدا در مدینه منشور حکومتی اسلام را پایه ریزی و همه مردم را در اداره حکومت شریک کرد .

 حضرت محمد (ص) سالها به صورت پنهانی مردم مکه را به سوی خدا دعوت کرد و آن زمان ندا آمد که دعوت آشکار کن ؛ دشمنان چنان عرصه را بر او تنگ کردند که به دستور خدا هجرت آغاز کرد . پیامبر گرامی اسلام پس از 13سال توقف در مکه در اثر فشار  و اذیت و آزار قریش از طرف خداوند مامورشد به مدینه هجرت  کند ؛ هجرت پیامبر و مسلمانان به مدینه ؛ فصل تازه ای در زندگی پیغمبر اکرم (ص)و اسلام گشود ؛ همچون کسی که از محیط آلوده و خفقان آور به هوای آزاد و سالم پناه برد .هجرت پیامبر (ص)و مسلمانان از مکه به مدینه برای پی ریزی زندگی اجتماعی اسلام ؛ نخستین گام بلند در پیروزی و گسترش اسلام و جهانی شدن آن بود .مبعث نبی اکرم اسلام در سراسر ایران اسلامی با شکوه خاصی گرامی داشته می شود .

 شهروندان تهرانی نیز همه ساله به همین مناسبت (روز مبعث) مراسم و جشن هایی را در اماکن  مذهبی  مساجد و حسینیه ها برگزار می کنند و سالروز بعثت پیامبر بزرگوار اسلام را گرامی می دارند .مردم با آذین بندی و چراغانی خیابانها ؛ معابر؛ مساجد و شرکت در مراسم جشن ارادت خالصانه خود را به خاتم الانبیا حضرت محمد بن عبدالله (ص)نشان می دهند .

از بعثت تا ولایت

 تداوم بعثت تا ظهور حجت

در آستانه بعثت و ولایت قرار داریم. این حادثه مبارک به راستى انفجار نور در قلب تاریکى‌ها و فریادى در خاموشى‌ها و هشدارى در اوج غفلت‌ها بود. عظمت و اعجاز این حرکت بزرگ و توفنده را مى‌توان با مطالعه کارنامه جهان پیش از بعثت به دست آورد.

 قرن ششم میلادى را باید عصر حاکمیت سیاهى و تباهى نامید، چرا که در آن زمان ابرهاى متراکم نادانى، سایه شوم و سنگین خود را بر زندگى بشر افکنده بود و جوامع آن روز در تنگناهاى اقتصادى و اجتماعى مرگبارى قرار داشتند، لیکن سنت تاریخ و قانون طبیعت و مشیت حق تعالى، همواره به اثبات رسانیده که در چنین مقاطع حساس و یأس آور است که روشنایى و امید از اعماق ظلمت و یأس پیدا مىشود و بهار سبز و خرم از دل زمستان سرد و بىجان متولد مىگردد.

 در عصرى، پیام روح بخش بعثت رسول اکرم صلی الله علیه و آله بر کالبد افسرده و مرده جهان دمیده شد که پانصد سال و به نقلى هفتصد سال از ظهور عیسى بن مریم گذشته بود. در این فترت و فاصله ممتد کسى به پیامبرى مبعوث نگردید،جهل و ظلم بر سراسر گیتى حکومت مى‌کرد و جنگ نامعقول ایران و روم نابسامانى‌ها و افسردگىهاى فراوانى به بار آورده بود.

 شاعر دانشمند، نظامى گنجوى اوضاع راچنین ترسیم مى‌کند:

نشد اندر آن مدت دیر باز/به تاج رسالت سرى سرفراز

به محراب طاعت قدى خم نشدکسى در عبادت مصمم نشد

نَزَد کس به راه شریعت قدم/نشد چشم کس تر ز اشک ندم

چنین بود اوضاع عالم خراب/که ناگه بر آمد برون آفتاب

 آرى، مشیت الهى بر این بود که از گریبان تاریکى، سپیده شکافته شود و آفتاب تابناک نیّر اعظم و فخر بنى آدم،حضرت محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آلهطلوع کند.

 امام على علیه السلام مى‌فرماید: خداوند متعال پیامبر اسلام را هنگامى فرستاد که از عصر پیامبران پیشین مدت زمان بسیارى سپرى شده بود و ملت‌ها در خواب عمیقى فرو رفته بودند. فتنه و فساد، جهان را از کران تا کران فراگرفته بود و اعمال زشت و پلید رواج محسوسى داشت. آتش جنگ همه جا شعله‌ور بود و دنیا،چهره‌اى بى‌فروغ و پر از مکر و فریب به خود گرفته بود. برگ‌هاى درخت زندگى زرد و پژمرده گشته و از میوه آن خبرى نبود. آب حیات [معنوى و اخلاقى] فرو خشکیده و نشانه‌هاى هدایت،کهنه و خراب، و پرچم هدایت،سرنگون گشته و بیرق‌هاى پستى و گمراهى همه جا در اهتزاز بود. زندگى با سیمایى کریه و عبوس با اهل دنیا روبرو بود. میوه درختش، فتنه و خوراکش،مردار و بر دل‌هاى مردم وحشت و اضطراب و بر برون آنان شمشیر حاکم بود.(1)

 انقطاع وحى و تداوم بعثت

پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آلهوحى منقطع شد،ولى بعثت همواره پویا بود و به حرکت خود ادامه مى‌داد. پیامبر اکرم در عصر بعثت، دین را تبیین و تمام عوامل سعادت و بدبختى را براى جامعه بیان کرد و تحولى در جهان به طور کلى و در جزیرة العرب به گونه اخص ایجاد نمود. یکى از دانشمندان غربى مىنویسد: "اگر من در قرن بیستم در مقابل پیشوایان دانش اروپا با صداى بلند بگویم: روح حضرت محمد بزرگ‌ترین روحى است در میان بشر که از بدو پیدایش وى تا امروز شخصیتى همانند او پیدا نشده است،کسى نمى‌تواند در صحت گفتار من تردید کند و اگر کسى در این سخن تردید نماید، مى‌گویم در جهان مردى را نشان دهید که به تنهایى در یکى از این امور موفق شده باشد:

 1 ـ ملتى را مانند ملت عرب که به قبایل مختلف منقسم و دشمن یکدیگر بودند،متحد کند؛

 2 ـ رذایل موروثى ملت را نابود ساخته و آنان را به فضایل بیاراید؛

 3 ـ عقاید باطل و خرافى را از میان ملتى بردارد و آنان را به دینى معتقد کند که تا امروز در عالم،توسعه و انتشار روز افزون داشته و در آینده انتظار آن هست که بر همه ادیان جهان غالب آید؛

 4 ـ قانونى براى زندگى و نجات بشر بیاورد که ملت دور افتاده عرب را در سایه آن قانون بر دنیا سیادت دهد.(2)

 به برکت بعثت نبى مکرم اسلام صلی الله علیه و آلهبود که علم و دانش عمومى شد و از انحصار شاهزادگان و مؤبدان و درباریان در آمد. حکومتى مبتنى بر عدل و داد و مردم سالارى دینى بر پا شد که به فرموده قرآن: "لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْط" پیامبران با دلیل و برهان و معجزه و کتاب آمدند تا مردم خود به پا خیزند و قسط و عدالت را جارى سازند.

 ولایت، تداوم بعثت

پیامبر اکرم با داشتن مقام ولایت و امامت،محتواى بعثت را پیاده کرد و با ایجاد عالى‌ترین شکل حکومت، به بعثت تداوم بخشید. در خطابه‌اى که در حجة الوداع ایراد کرد و حضرت على علیه السلامرا به عنوان جانشین بعد از خود منصوب کرد،حیات مجددى در کالبد بعثت دمید که پس از امام على علیه السلاماین حرکت به وسیله فرزندان معصومش ادامه یافت تا عصر غیبت کبرى فرا رسید.

 تداوم بعثت تا ظهور حجت

حرکت پر برکت بعثت به یارى اهل‌بیت پیامبر تا عصر غیبت تداوم یافت و هم اکنون نیز به یمن علماى اسلام و مراجع تقلید که نواب عام آن حضرت مى‌باشند،همچنان پیش مىرود تا منجى بشریت،موعود ملل، امام زمان(عج) ظهور نماید و دنیا را از عدل و داد لبریز سازد و احکام روح بخش اسلام را از کران تا کران حاکم قرار دهد.

 پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: "اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نماند،خداوند متعال آن روز را به قدرى طولانى خواهد کرد تا مردى از اهل‌بیت من که نامش هم نام من و کنیه‌اش مانند من است، خروج و قیام کند: یَمْلأ ُاللّه بِه الأَرْضَ قِسْطَاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً."(3)

 همان گونه که بعثت پیامبر اکرم در بدترین عصر تحقق یافت،ظهور حضرت حجت(عج) نیز در هنگامى است که ظلم و جور و یأس و نومیدى جهان را فراگرفته باشد. در آن زمان از اسلام جز اسمى و از قرآن جز درسى باقى نمىماند. ابى بصیر از امام صادق علیه السلام نقل مى‌کند که فرمود: "به خدا سوگند گویا مىبینم که بین رکن و مقام، بر کتاب و برنامه جدید از مردم بیعت گرفته و بر ملت عرب سخت مىگیرد. آن گاه فرمود: وَیْلٌ لِطُغاةِ الْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدْ اِقْتَرَبَ؛واى بر سرکشان ملت عرب از شرّى که تحقیقاً به زودى آنان را فرا خواهد گرفت."(4)اللهم عجل فرجه و اجعلنا من انصاره و اعوانه.